1942

Στις 12 Ιουνίου 1942 η Άννα Φρανκ αρχίζει να γράφει το ημερολόγιό της ενώ κρύβεται μαζί με την οικογένειά της σ’ ένα σπίτι στο Άμστερνταμ, προσπαθώντας να αποφύγουν τον εκτοπισμό τους ως εβραίων σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Διαβάστε σχετικά:
Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 1942
Αγαπητή Κίττυ,
Σήμερα μόνο απαίσια και καταθλιπτικά νέα έχω να σου πω. Συλλαμβάνουν ομαδικά πολλούς Εβραίους φίλους μας. Η Γκεστάπο δε φέρεται με το γάντι στους ανθρώπους αυτούς: τους μεταφέρουν στο Βέστερμπορκ, το μεγάλο στρατόπεδο για Εβραίους στο Ντρέντε, μέσα σε βαγόνια για τα ζώα.
Η Μίεπ μας μίλησε χτες για κάποιον που δραπέτευσε από το Βέστερμπορκ. Το Βέστερμπορκ θα πρέπει να είναι τρομακτικό. Δε δίνουν στους ανθρώπους σχεδόν τίποτα να φάνε, ακόμα περισσότερο να πιούνε, γιατί δεν έχουν νερό παρά μια ώρα τη μέρα και μια τουαλέτα κι ένα νιπτήρα για πολλές χιλιάδες ανθρώπους. Κοιμούνται όλοι μαζί, άντρες, γυναίκες και παιδιά. Συχνά ξυρίζουν το κεφάλι στις γυναίκες και τα παιδιά. Είναι σχεδόν αδύνατον να δραπετεύσει κανείς, οι άνθρωποι των στρατοπέδων ξεχωρίζουν από τα ξυρισμένα τους κεφάλια και πολλοί επίσης εξαιτίας της εβραϊκής φυσιογνωμίας τους.[…]

Επίσης:

Ήταν πριν από εξήντα χρόνια όταν ένα φοβερό κακό έπεσε πάνω στον κόσμο. Όλα απαγορεύτηκαν σε όσους, όπως εκείνη, ήταν Εβραίοι. Ήδη από το 1940, απαγορευόταν:
ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΟΔΗΛΑΤΟ
ΝΑ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙΣ ΣΤΟ ΤΡΕΝΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ
ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΑ ΨΩΝΙΑ ΣΟΥ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΙΣ 3 ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΙΣ 5
ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΙΣΙΝΑ
ΝΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΤΕΝΝΙΣ ΚΑΙ ΧΟΚΕΪ
ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΩΠΗΛΑΣΙΑ
ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΣΙΝΕΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ
ΝΑ ΚΑΘΕΣΑΙ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΣΟΥ ΜΕΤΑ ΤΙΣ 8 ΤΟ ΒΡΑΔΥ
ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΒΡΑΪΚΟ
ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΣΕ ΚΟΜΜΩΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΕΒΡΑΙΟΥΣ
ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΑΣΤΕΡΙ ΡΑΜΜΕΝΟ ΣΤΑ ΡΟΥΧΑ ΣΟΥ
Απαγορεύεται… Απαγορεύεται… Απαγορεύεται…
Κι έπειτα, μια μέρα: ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ.
Ήταν τότε που εκείνη μαζί με μια άλλη φιλική οικογένεια πέρασαν στην παρανομία και κρύφτηκαν στη σοφίτα του σπιτιού, στο 263, στο Κανάλι του Αυτοκράτορα.
Είναι Δευτέρα 6 Ιουλίου 1942 όταν φτάνουν στη σοφίτα του σπιτιού στο Κανάλι του Αυτοκράτορα. Διασχίζουν την πόλη με τα πόδια μέσα στον αέρα και τη βροχή επειδή δεν έχουν το δικαίωμα να πάρουν το τραμ ή το λεωφορείο. Φορούν ένα σωρό ρούχα το ένα πάνω απ’ το άλλο, επειδή δεν μπορούν να σέρνουν βαλίτσες δίχως να φαίνονται ύποπτοι.
Στη σάκα της έχει χώσει ένα μικρό τετράδιο με χαρτονένιο εξώφυλλο, πολύτιμο: το ημερολόγιό της, δώρο για τα δέκατα τρίτα της γενέθλια, που ήταν Παρασκευή 12 Ιουνίου 1942. Στα πανωφόρια τους έχουν ράψει το κίτρινο αστέρι και οι εργάτες που πηγαίνουν πρωί-πρωί για δουλειά τους κοιτάζουν με συμπόνια καθώς περνάνε. Κλειδώνουν την πόρτα του σπιτιού τους και φτάνουν στην κρυψώνα όπου θα ζήσουν κλεισμένοι για δυο χρόνια.
Αυτή η διαδρομή μες στη βροχή είναι η τελευταία που έκανε ελεύθερη.