1908
Τα ρόδινα ακρογυάλια
Τα ρόδινα ακρογυάλια
O Παπαδιαμάντης μεταφέρει συχνά στα διηγήματά του σκηνές από τον κόσμο των παιδιών: είτε περιστατικά που αποκαλύπτουν την αθωότητα, την ανεμελιά, τα όνειρα, την ελευθερία και τις επιθυμίες της παιδικής ηλικίας, (πιθανώς και ως αναμνήσεις από τη δική του παιδική ηλικία στη Σκιάθο-αυτοδιηγητική αφήγηση), μια αθωότητα που δοκιμάζεται μέσα στον τραχύ κόσμο των μεγάλων είτε σκηνές που φανερώνουν την πίεση που ασκούν οι κοινωνικές καταστάσεις στα παιδιά-ήρωες με αποτέλεσμα να αναδεικνύεται η τραγική παραβίαση του φυσικού συμβολαίου και του ηθικού κανόνα που περιφρουρούν το δικαίωμα του παιδιού στη χαρά και την ανεμελιά της παιδικής ηλικίας.
“Εἶπα: «Ἂς κάμω τ᾿ ἀνάσκελα!» κ᾿ ἔκαμα ὅπως ὅταν ἤμεθα παιδιά, ὁπότε, δραπετεύοντες ἀπὸ τὸ σχολεῖον, ἐκολυμβούσαμεν διαρκῶς ὀκτὼ ἢ δέκα φορὰς τὴν ἡμέραν…”
(από τα Άπαντα, B΄, Δόμος 1982)