1808

Βαθιά μέσα στη νύχτα ο Μεφιστοφελής χτύπησε δυνατά την πόρτα του Φάουστ.
«Έχω να σου κάνω μια πρόταση», του είπε. «Ξέρω πολύ καλά πως νιώθεις γέρος και αδαής. Γνωρίζω ότι η ζωή σου σε σου δίνει καμία χαρά. Επίτρεψέ μου, λοιπόν, να γίνω υπηρέτης σου. Θα σε γυρίσω στον κόσμο και θα σου δείξω πόσο ωραία είναι στ’ αλήθεια η ζωή».
Ο Φάουστ τον κοίταξε με δυσπιστία: «Και τι θέλεις σε αντάλλαγμα; Ένας διάβολος δεν προσφέρει τις υπηρεσίες του δωρεάν, ο Σατανάς είναι εγωιστής – οπότε εγώ τι πρέπει να κάνω για να σ’ το ξεπληρώσω;»
«Εγώ θα σε υπηρετήσω εδώ στη Γη. Όταν όμως έρθεις στην Κόλαση και ξανασυναντηθούμε, τότε εσύ θα υπηρετείς εμένα».
Ο Φάουστ σήκωσε αδιάφορα τους ώμους: «Η Κόλαση δε με τρομάζει. Η ζωή στη Γη είναι που μετράει για μένα, εδώ θέλω να είμαι ευτυχισμένος».
«Σ’ αυτό ακριβώς μπορώ να σε βοηθήσω εγώ», αποκρίθηκε ο Μεφιστοφελής πονηρά.
Τότε ο Φάουστ του ’δωσε το χέρι και του είπε: «Αν καταφέρεις κάτι τέτοιο, αν κατορθώσεις να με κάνεις ευτυχισμένο και να πω "Μείνε! Η ύπαρξή σου με μεθάει", τότε κι εγώ θα γίνω υπηρέτης σου στην Κόλαση! Το χέρι σου!»
Χωρίς να διστάσει ο Μεφιστοφελής είπε: «Κόλλα το! Η συμφωνία ισχύει! Βέβαια θα ήθελα να φτιάξουμε κι ένα συμβόλαιο, το οποίο θα υπογράψεις με λίγο αίμα, γιατί το αίμα είναι χυμός περιωπής».
Χωρίς να φοβηθεί καθόλου, ο Φάουστ εκπλήρωσε αυτή την επιθυμία του Διαβόλου. Και μάλιστα ήταν σίγουρος ότι ποτέ στη ζωή του δεν ήταν πιο χαρούμενος απ’ ό,τι εκείνη τη στιγμή – τόσο, που ευχόταν να μην τελείωνε ποτέ.