1840

Ο Ντέιβιντ Λίβινγκστον αρχίζει τις αποστολές του για την εξερεύνηση της Αφρικής.

Διαβάστε σχετικά:

Η μυστηριώδης Αφρική
Μια μέρα, η εφημερίδα του Μπλαντάυρ δημοσίευσε ένα άρθρο για τους ιεραπόστολους, που γύριζαν όλο τον κόσμο διδάσκοντας της χριστιανική θρησκεία. «Ζητούνται ιεραπόστολοι – γιατροί» διάβασε ο Δαβίδ. Γεμάτος ενθουσιασμό έπεισε τον πατέρα του να του επιτρέψει να σπουδάσει ιατρική σε μια ιεραποστολική σχολή. Μερικά χρόνια αργότερα, με το δίπλωμα του στο χέρι, ο νεαρός Δόκτωρ Λίβινγκστον έφευγε για την Αφρική.
Κανείς δεν ήξερε ακόμα τίποτα για το εσωτερικό της Αφρικής. Οι Άγγλοι, οι Ολλανδοί και οι Πορτογάλοι είχαν χτίσει μικρές οχυρωμένες πόλεις στις ακτές της. Και το ενδιαφέρον για το εσωτερικό της συνεχώς μεγάλωνε. Όλοι νόμιζαν πως έκρυβε θησαυρούς. Τέλος, το δουλεμπόριο, η ντροπή της εποχής εκείνης, βρισκόταν σε μεγάλη ακμή.
Τι έκρυβε αλήθεια, το εσωτερικό της Αφρικής; Όσες αποστολές ξεκίνησαν να ξεδιαλύνουν το μυστήριο αυτό, συνάντησαν αμέτρητες δυσκολίες: μεγάλους καύσωνες, ποτάμια που οδηγούσαν σε καταρράκτες, κατακλυσμιαίες βροχές που μεταμόρφωναν και το πιο ξερό έδαφος σε επικίνδυνο βάλτο. Τα δάση ήταν αδιάβατα, οι μύγες τσε-τσε εξολόθρευαν άλογα και βόδια. Οι άνθρωποι πέθαιναν από τροπικούς πυρετούς και η μαλάρια είχε αποδεκατίσει ολόκληρες αποστολές.
Οι Ευρωπαίοι δεν είχαν καν υποψιαστεί την ύπαρξη των μεγάλων λιμνών της Αφρικής, ούτε των μεγάλων ποταμών, όπως είναι ο Κογκό κι Ζαμπέζ –μόνο τις εκβολές τους είχαν δει. Και το αρχαίο ερώτημα «πού βρίσκεται άραγε η πηγή του Νείλου;» εξακολουθούσε να μένει αναπάντητο.
Ο Λίβινγκστον ξεκίνησε από το Λονδίνο με το πλοίο «Γεώργιος» το Δεκέμβριο του 1840. Έφτασε στην Αφρική στις 15 Μαρτίου της επόμενης χρονιάς, τρεις μέρες πριν από τα γενέθλιά του. Θα γινόταν τότε 28 χρονών.
Η ανακάλυψη μιας ηπείρου
Ο Λίβινγκστον μαγεύτηκε από την Αφρική κι εκεί βρήκε την ελευθερία του. ‘Ήταν ελεύθερος να ξεκινάει και να σταματάει όποτε ήθελε, ν’ ανάβει φωτιά όποτε πεινούσε και κυρίως ήταν ελεύθερος να διασχίσει απέραντες και άγνωστες εκτάσεις. Η πρώτη εξερευνητική αποστολή που του ανατέθηκε, γρήγορα του φάνηκε βαρετή. Από την πρώτη στιγμή η Αφρική ήταν γι’ αυτόν μια γοητευτική πρόκληση.
Αυτό που κυρίως τον ενδιέφερε ήταν οι Αφρικανοί. Εκείνη την εποχή οι Μαύροι και οι Λευκοί είχαν ελάχιστα κοινά σημεία. Ήταν δύο διαφορετικοί κόσμοι που δεν καταλάβαιναν ο ένας τον άλλον. Οι ιθαγενείς, ας πούμε, δεν μπορούσαν να συλλάβουν την έννοια του εμπορίου. Θεωρούσαν ανήθικο το να συγκεντρώνει κανείς τρόφιμα και να τα πουλάει για να κερδίσει χρήματα, ενώ οι λευκοί το θεωρούσαν φυσικό. Επίσης οι ιθαγενείς δεν καταλάβαιναν τον σκοπό των εξερευνήσεων: τόσοι κόποι, έλεγαν, για να ανακαλυφθεί μια λίμνη, που στο κάτω-κάτω, δεν είναι τίποτα άλλο παρά πολύ νερό!
Συγκινημένος από την τόση απλοϊκότητα, ο Λίβινγκστον έγραψε στους φίλους του πως ο λευκός δεν είχε τίποτα καλό να φέρει στην Αφρική και πως δεν ήταν απαραίτητο να επιβάλλει κανείς μια θρησκεία σε ανθρώπους που έχουν τη δικιά τους. (Αργότερα το δουλεμπόριο θα τον κάνει ν’ αλλάξει γνώμη).