1831

Ο Καποδίστριας δολοφονείται στο Ναύπλιο καθώς βγαίνει από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα.

Διάβασε σχετικά:
Λειτουργιώτανε στη μικρή παλιά ενοριακή εκκλησιά τον Άι Σπυρίδωνα, τον Κορφιάτη άγιο. Πήγαινε πολύ πρωί σ’ αυτή.
Βγήκε από το παλάτι πέντε η ώρα ντυμένος βαθυγάλαζη ρεντιγκότα με διπλά κουμπιά ασημένια, που παρασταίνανε το Φοίνικα, μ’ άσπρο λινό παντελόνι και κασκέτο από τσόχα βαθυγάλαζη κι αυτό, τέλος στο σύνολο με στολή που έμοιαζε στρατιωτική ρούσσικη∙ πέρασε από το Σιντριβάνι, έστρεψε δεξιά, σε λίγα βήματα γύρισε κι ανέβηκε αριστερά, πάλι δεξιά και πάλι αριστερά και πρόβαλε στο πλάτωμα της εκκλησιάς∙ μόλις φάνηκε από τ’ αγκωνάρι του ιερού είδε ανηφορικά στ’ άνοιγμα του μικρού δρομάκου (σούδες τα λένε στ’ Ανάπλι αυτά τα σοκάκια τα στενά) που ανηφόριζε κατά το κάστρο, είδε τους Μαυρομιχάληδες να παραφυλάν αντικρίζοντας τη θύρα του καθολικού, όπου θα έμπαινε. Μια στιγμή δίστασε και κοντοστάθηκε, μα ξανάπιασε το δρόμο του∙ πέρασε από κοντά τους και χαιρέτησε… Έπεσε ο μισός μέσα στης εκκλησιάς τη θύρα. Το φιλότιμο τον έφαγε, λέει ο λαός.
Μια μόνη γυναικούλα, που ήτανε στην εκκλησιά, έσκυψε με κλάματα και σφούγγιζε το αίμα.
Ο ένας ο φονιάς, ο Κωνσταντής, έτρεξε στης σούδας τον ανήφορο κατά τον Ιτς Καλέ και χώθηκε στο σπίτι μιανής χήρας.
- Σώσε με! της είπε, δίνοντάς της το χρυσό του δαχτυλίδι.
Ήτανε πληγωμένος από την πιστολιά του κουλού Κοζώνη του Κρητικού, που ήτανε του Κυβερνήτη ο πιστός ακόλουθος και αμέσως είχε πυροβολήσει. Η χήρα βλέποντας τα αίματα φοβήθηκε κι έβαλε τις φωνές. Ξανάρχισε ο φονιάς να τρέχει∙ περνούσε αντίκρυ από του Χρήστου Φωτομάρα του Σουλιώτη το κονάκι, όταν ακούστηκαν οι φωνές του κόσμου, το κυνηγητό. Βγήκε ο Σουλιώτης στο παράθυρο.
- Τσ’ ίστ’ ωρέ; Ρωτάει.
- Σκοτώσανε τον Κυβερνήτη!
Του έριξε κι αυτός από πάνου και τον κράτησε.
Κι ύστερα ο κόσμος τον πλακώσανε με τα σπαθιά, τα ξύλα, τα λιθάρια και τον αποτελειώσανε∙ σέρνοντάς τον από τα ποδάρια απάνου στα τούρκικα καλντερίμια τονέ πήγαν ίσα με της Καζάρμες, όπου το σπίτι του Κολοκοτρώνη και το Βουλευτικό, κι εκεί τον παρατήσανε καμπόσες μέρες∙ και τέλος τονέ ρίξανε στη θάλασσα, πίσω από την Αρβανιτιά (τοποθεσία στο Ναύπλιο).