1802

Ο νόμος που είναι γνωστός ως «Νόμος του Εργοστασίου» θέσπιζε κανόνες για τους ιδιοκτήτες των υφαντουργείων αναφορικά με τη μεταχείριση των μαθητευόμενων, που ήταν κυρίως παιδιά, και τους κανόνες υγιεινής του εργοστασίου. Προτάθηκε ύστερα από τις υποδείξεις του γιατρού Τόμας Πέρσιβαλ μετά το ξέσπασμα μιας επιδημίας κακοήθους πυρετού σ’ ένα υφαντουργείο. Ο νόμος παρέμεινε ανενεργός, άνοιξε, όμως, το δρόμο σε μελλοντικούς νόμους που ρύθμιζαν τις λειτουργίες των εργοστασίων. Ο νόμος όριζε πως τα εργοστάσια έπρεπε να παρέχουν κατάλληλο εξαερισμό και όριζε ένα ελάχιστο επίπεδο καθαριότητας. Ρύθμιζε επίσης τη μεταχείριση των ειδικευόμενων παιδιών περιορίζοντας το ωράριο εργασίας τους και ορίζοντας την παροχή ρουχισμού. Ο νόμος όριζε επίσης πως στα παιδιά έπρεπε να εξασφαλίζεται βασική εκπαίδευση και να τους αναγνωρίζεται χρόνος για την θρησκευτική τους λατρεία.