Διάλογος Ποσειδώνα - Ενιπέα για την Τυρώ

ΕΝΙΠ. Δεν έκαμες καλά, Ποσειδών· πρέπει να πούμε την αλήθειαν. Ομοιωθείς προς εμέ προσήλθες λαθραίως και διεκόρευσες την ερωμένην μου. αυτή δε νομίζουσα ότι ήμην εγώ σε ηνέχθη.

ΠΟΣ. Το σφάλμα είνε 'δικό σου, Ενιπεύ, διότι εφάνης περιφρονητικός και διστακτικός προς ωραίαν κόρην, η οποία σε επεσκέπτετο καθ' εκάστην και ήτο τρελλή από έρωτα. Την επεριφρόνεις και ετέρπεσο να της προξενής λύπην, ενώ αυτή περιεφέρετο εις τα όχθας σου και εισήρχετο και ελούετο ενίοτε επιθυμούσα τους εναγκαλισμούς σου. συ δε της έκανες νάζια.

ΕΝΙΠ. Και δι' αυτό έπρεπε συ να υποκλέψης τον έρωτα και να πλαστοπροσωπήσης τον Ενιπέα και να γελάσης την Τυρώ, μίαν αφελή κόρην;

ΠΟΣ. Η ζηλοτυπία σου έρχεται αργά, ω Ενιπεύ, ενώ πριν έκαμνες τον υπερήφανον· η δε Τυρώ δεν έπαθε τίποτε κακόν αφού νομίζει ότι συνευρέθη μετά σου.

ΕΝΙΠ. Όχι, διότι όταν έφευγες της είπες ότι είσαι ο Ποσειδών και αυτό την κατελύπησε· εγώ δε ηδικήθην κατά τούτο, ότι απήλαυσες έρωτα ανήκοντα εις εμέ και περιβληθείς πορφυρούν κύμα, το οποίον σας έκρυψεν ομού, συνευρέθης με την κόρην αντ' εμού.

ΠΟΣ. Αφού συ δεν ήθελες, ω Ενιπεύ;

(Λουκ., Ενάλιοι Διάλογοι 13. Μτφρ. Ιωάννης Κονδυλάκης)