Οἶστρος

ΙΩ: Ωχ! αλί κι απ' αλί!

Πάλι αρχίζει σπασμός και μανίας ταραγμός

να πυρώνει το νου μου, και τρέλας κεντρί

με φωτιά δίχως φλόγα μ' ανάφτει.

Μες στα στήθια από τον τρόμο λαχτίζ' η καρδιά,

τροχοφέρνουν τα μάτια ένα γύρο

κι όξω δρόμου με παίρνει και φέρνει όξω νου

η άγρια μπόρα της λύσσας και δεν κυβερνώ

πια τη γλώσσα· μα λόγια άλλ' άντ' άλλα θολά

με της μαύρης τα κύματα της συμφοράς

μιαν έρχονται, μια πάνε.

(Αισχ., Προμ. 877-886, μετ. Ι. Γρυπάρης)