Οι προφητείες του Τειρεσία στον Κρέοντα

 

Στο απόσπασμα που ακολουθεί ο Τειρεσίας περιγράφει την αναποτελεσματική θυσία που τέλεσε, αναπαράσταση, στην ουσία, του διαμελισμού και της σήψης του άταφου σώματος του Πολυνείκη:

 

Καθόμουν

στου ορνιθοσκόπου τον αρχαίο το θρόνο,

που ήταν για μένα κάθε οιωνού λιμάνι,

όταν άξαφν' ακούω παράξενες

κραξιές πουλιών, που σκλήριζαν με μια άγρια

παραφορά κι ακατανόητο τρόπο·

κατάλαβα πως με τα φονικά τους

τ' αρπάγια σπαραζότανε, γιατ' ήταν

όχι κουφός ο φτεροσάλαγός των·

και τρομαγμένος δοκιμάζω αμέσως

πάνω σε ολόφλογους βωμούς να πάρω

μαντεία απ' τη φωτιά, μα ο Ήφαιστος

δεν έλαμπε απ' τα θύματα κι απάνω

στη στάχτη απ' τα μεριά αχνιστό το πάχος

ανάλυωνε και κάπνιζε και σκούσε

και σκόρπιες οι χολές ψηλά πετιόνταν·

μα τα μεριά, μια που έρεψε όλη γύρω

η σκέπη που τα τύλιγε, έξω εμείναν.

Τέτοιο χαμένο τέλος τα σημάδια

της σκοτεινής αυτής θυσίας πως πήραν

απ' το παιδί αυτό μάθαινα, που μου είναι

οδηγός μου, καθώς εγώ των άλλων·

γιατ' οι βωμοί και των θεών οι εστίες

έχουν γιομίσει απ' τα σκυλιά και τα όρνια

με τ' αποφάγια από του σκοτωμένου

άμοιρου γιου του Οιδίποδα τις σάρκες·

και γι' αυτό πια οι θεοί δε δέχουνται

από μας ούτε προσευχές θυσίας,

ούτε τη φλόγα από μεριά κομμένα,

κι ουδέ πουλί κανένα πια δεν κράζει

με καλοσήμαδες φωνές, γιατ' έχουν

γευτή πηγμένο γαίμα πεθαμένου.

(Σοφ., Αντ. 1005-1022, μετ. Ι. Γρυπάρης)