Διάλογος Ερμού και Πάνα, πατέρα και γιου

ΕΡΜ. Δεν μου λέγεις είσαι πανδρεμένος, ω Παν; Αυτό νομίζω είναι το όνομά σου.

ΠΑΝ. Όχι, πατέρα, διότι είμαι πολύ επιρρεπής εις τας απολαύσεις του έρωτος και δεν μου αρέσει να έχω μόνον μίαν.

ΕΡΜ. Με τας αίγας λοιπόν το κάνεις;

ΠΑΝ. Σκώπτέ με όσον θέλεις, αλλ' εγώ έχω την Ηχώ και την Πίτυν και όλας τα Μαινάδας του Διονύσου και είμαι περιζήτητος δι' αυτάς.

ΕΡΜ. Ξέρεις, παιδί μου, ποία είναι η πρώτη χάρις που θα σου ζητήσω;

ΠΑΝ. Διάταξε, πατέρα, και βλέπομε.

ΕΡΜ. Να με πλησιάζεις και να μου φέρεσαι ως φίλος, αλλά πατέρα πρόσεξε να μη με ονομάσεις επί παρουσία άλλων. (Λου., Θεών διάλ. 22.4, μετ. Ι. Κονδυλάκης)