Κυβέλη και Μαρσύας

Υπάρχει η παράδοση ότι η θεά αυτή [η Κυβέλη] γεννήθηκε στη Φρυγία. Οι ντόπιοι διασώζουν τον μύθο ότι τα παλιά χρόνια βασιλιάς της Φρυγίας και της Λυδίας ήταν ο Μήων που παντρεύτηκε τη Διδύμη και γέννησε μια κόρη, κι επειδή δεν ήθελε να την αναθρέψει, την παραπέταξε στο βουνό που ονομαζόταν Κύβελος. Εκεί, από κάποια θεία πρόνοια, οι λεοπαρδάλεις και μερικά από τα αγριότερα θηρία πρόσφεραν τη θηλή του μαστού τους και έτρεφαν το παιδί, ενώ κάποιες απλοϊκές γυναίκες που έβοσκαν το κοπάδι τους σε εκείνα τα μέρη είδαν τι γινόταν και έκπληκτες περιμάζεψαν το βρέφος και το ονόμασαν Κυβέλη από το βουνό. Και καθώς μεγάλωνε το κορίτσι, ξεχώριζε στην ομορφιά και την αρετή, και ακόμη το θαύμαζαν για την εξυπνάδα του. Γιατί αυτή επινόησε πρώτη τον πολυκάλαμο αυλό και εφεύρε τα κύμβαλα και τα τύμπανα, με τα οποία συνόδευε τους χορούς και τα παιγνίδια. Εισηγήθηκε και τρόπους θεραπείας των ζώων και των νηπίων με τη μέθοδο των καθαρμών. Και καθώς τα βρέφη σώζονταν από τον θάνατο με τα μαγικά της και τα περισσότερα τα έπαιρνε στην αγκαλιά της^[62], για την αφοσίωσή της σε αυτά ονομάστηκε από όλους «μητέρα του βουνού». Λένε ότι τη συναναστρεφόταν και την αγαπούσε περισσότερο από όλους ο Μαρσύας ο Φρύγας, θαυμαστός για την ευφυΐα και τη φρονιμάδα του. Και απόδειξη της ευφυΐας του θεωρούνταν το γεγονός ότι μιμήθηκε ήχους του πολυκάλαμου αυλού και μετέφερε όλη την αρμονία του στον απλό αυλό, ενώ σημείο της εγκράτειάς του είναι, λένε, το γεγονός ότι μέχρι τον θάνατό του δεν γεύτηκε τις ηδονές της Αφροδίτης. (Διόδωρος Σ. 5.58.1-3)

Σημειώσεις

62. Στη Ρώμη οι μητέρες καχεκτικών παιδιών τα άφηναν στην αγκαλιά του αγάλματος της Κυβέλης και ζητούσαν την προστασία της.