Παρηγόρια η αγάπη

Στου Κήυκα το νου μανάχα αυτή, στα χείλη του μονάχα η Αλκυόνη,

την Αλκυόνη μόνο λαχταράει, και στη λαχτάρα παρηγόρια μόνη

που είναι η αγάπη του μακριά - πατρίδα και γιαλός, μόνη του σκέψη.

Πως θέλει τώρα, για στερνή φορά, στο σπίτι του τα μάτια του να στρέψει,

δεν ξέρει ωστόσο πού, σε ποια μεριά. Κοχλάζει ολόγυρα του πόντου

το πηγάδι, σέρνεται γύρω η μαύρη συννεφιά και πίσσα τον τυλίγει το σκοτάδι.

(Οβ., Μετ. 11. 545-550, μετ. Θ.Δ. Παπαγγελής)