Ορφικός Ύμνος στον Ποσειδώνα

 

(θυμίαμα σμύρνα)

 

Άκουσε, Ποσειδώνα, που κατέχεις τη γη με τη γαλανή χαίτη·

φίλε των ίππων που κρατάς στα χέρια τρίαινα χαλκοφκιασμένη,

συ στα θεμέλια κατοικείς του βαθύστερνου πόντου,

τραντάζεις τη θάλασσα, άρχοντα του πόντου,

και σείεις τη γη μ' άφθονα κύματα, έχεις όψη

χαριτωμένη και οδηγείς τέθριππο άρμα

και με θαλάσσιους συριγμούς τινάζεις ψηλά τ' αλμυρό νερό.

Σου έλαχε ως τρίτο μέρος το βαθύ ρεύμα της θαλάσσης,

και με τα κύματα τέρπεσαι και τα θηρία, σεβαστέ θεέ.

Είθε να διασώζεις τα στηρίγματα της γης

και τη γοργή ορμή των πλοίων, και να μας φέρεις

ειρήνη, υγεία και πραγματική ευτυχία.

Άκουσε με, Ποσειδώνα, παιδί αγαπητό του Δία,

που είσαι από τους αρχαιότερους επουρανίους μακάριους

θεούς, πατέρας των θνητών εσύ πού κατοικείς

στην κορυφή των υψωμάτων του Ολύμπου, και σου 'τυχε

να βασιλεύεις δεύτερος μετά τον Δία πάντων·

φίλε των ίππων, χάλκινη τρίαινα κρατάς στα χέρια

κι έχεις μεγἀλη δύναμη κι όψη χαριτωμένη

κι άρμα με τέσσερα άλογα οδηγείς. Πανίσχυρε,

αγιότατε, πολυτίμητε, πού χαίρεσαι

με τα ιερά σεβάσματα και τους σεβάσμιους μύστες

είθε να είσαι ευμενής και χάριζε στους μύστες ευτυχία.

(Ελεύθερη απόδοση)