Προσευχή στην Άρτεμη - Εκάτη - Σελήνη

 

Ρήγισσα των δασών που ζεις στα όρη

και στων βουνών τις ερημιές λατρεύουν

εσένα μόνο, τα δυσοίωνα στρέψε

σημεία των οιωνών προς το καλύτερο.

Μεγάλη εσύ θεά μέσα στα δάση

και τ' άλση τα ιερά, λαμπρό στολίδι

της νύχτας, άστρο πάμφωτο, ο δικός σου

ο γυρισμός φωτίζει όλον τον κόσμο·

τρίμορφη Εκάτη, έλα, βοήθησέ με

σ' ό,τι πασκίζω να πετύχω, κάνε

πιο μαλακό το φέρσιμο να γίνει

του Ιππόλυτου του αγέρωχου, τα λόγια

που θα του πω καλότροπα ν' ακούσει.

Γλύκανε την αγλύκαντη καρδιά του·

μάθε του την αγάπη και ν' αντέχει

τις φλόγες που ο έρωτας φουντώνει.

Το μυαλό του συμμάζεψε· στο νόμο

της Αφροδίτης να γυρίσει ο άσπλαχνος,

ο άγριος κι αμάλαγος. Σε τούτο

βάλε τη δύναμή σου και μακάρι

με πρόσωπο καθάριο να προβαίνεις

και τα λαμπρά σου κέρατα να διώχνουν

τα σύννεφα· στο νυχτωμένο αιθέρα

να οδηγείς το αμάξι σου και μήτε

της Θεσσαλίας τα μάγια να μπορούνε

να σε τραβήξουν κάτω, μήτε δόξα

βοσκός κανένας από σε να λάβει.

Έλα που σε καλώ· τις προσευχές μου

με διάθεση καλή στέρξε ν' ακούσεις.

(Σενέκας, Ιππόλυτος ή Φαίδρα, μετ. Τάσος Ρούσσος, στ. 406-425)