Ο Απόλλων στον Όλυμπο

Τον Απόλλωνα φέρνω στο νου και δεν ξεχνώ, το μακροβόλο,

που κι οι θεοί τον τρέμουνε σαν φτάνει σ ̓ ανάκτορο του Δία,

κι όλοι ευθύς σηκώνονται από τα έδρανα καθώς σιμώνει

και τ' αστραφτερά τόξα του τεντώνει.

Μόνο η Λητώ στον φιλοκέραυνο πλάι το Δία μένει.

Τη χορδή χαλαρώνει και την φαρέτρα σφαλεί.

Με τα χέρια της απ' τους ρωμαλέους ώμους το τόξο κατεβάζει

και το κρεμά στου πατρικού κίονα πάσσαλο χρυσό

και σε θρονί τον οδηγεί.

Κι ο πατέρας καλωσορίζοντας τον αγαπημένο γιο

νέκταρ του δίνει σε κύπελλο χρυσό.

Τότε καθίζουν ολόγυρα κι οι άλλοι θεοί.

Και χαίρεται η σεβαστή Λητώ που 'καμε γιο τοξοφόρο και ισχυρό.

(Ομηρικός Ύμνος στον Απόλλωνα, 1-13· μετ. Γ. Τριτσιμπίδας)