Τεχνικές χαλκού

Ο A. B. Cook υποθέτει ότι ο μύθος του Τάλου αντανακλά τη μέθοδο χύτευσης των αγαλμάτων με την τεχνική του «χαμένου κεριού» (A. B. Cook, Zeus, Cambridge, 1914, I, σ. 723-4) και η Φρανσουάζ Φροντιζί-Ντυκρού ότι πίσω από το ζεύγος που σχηματίζουν ο Δαίδαλος και ο Τάλος διαφαίνεται ο συνδυασμός δύο διαφορετικών τεχνικών στην κατεργασία του μετάλλου, της σφυρηλάτησης φύλλων ορείχαλκου από τη μια και της κοίλης χύτευσης με την τεχνική του χαμένου κεριού από την άλλη (Φρανσουάζ Φροντιζί-Ντυκρού, Ο Δαίδαλος. Η μυθολογία του τεχνίτη στην αρχαία Ελλάδα. Μετάφραση: Χρήστος Μεράντζας. Αθήνα: Ολκός, 2002, σ. 144). Ωστόσο, η εισαγωγή της μεθόδου είναι μάλλον μεταγενέστερη της διαμόρφωσης του θρύλου από τους Σάμιους γλύπτες Ροίκο και Θεόδωρο, που χρονικά τοποθετούνται τον 6ο αι. π.Χ. Πάντως, η Ντυκρού επισημαίνει τον ρόλο της Ανατολής από τον 9ο έως τον 7ο αι. π.Χ. στην εισαγωγή στην Ελλάδα ή στην εκ νέου ανακάλυψη των διαφόρων τεχνικών, πριν ακόμη την ανατολίζουσα περίοδο. «Μια ανάλογη επιρροή σχετικά με τη δημιουργία των θρύλων είναι κάτι παραπάνω από πιθανή» (σ. 146). Επιπλέον, «το μυθικό πρότυπο που χρησίμευσε στον σχηματισμό της μορφής του βιοτέχνη Δαίδαλου προσαρμόστηκε έπειτα στον θρύλο, ο οποίος ενδεχομένως ήταν ιστορικό γεγονός, του γλύπτη Θεοδώρου…» (σ. 149).