Ω κόρη της Λητώς,
Δίχτυννα εσύ βουνίσια,
προς την αυλή σου, προς του ωριόστυλου,
ναού τη χρυσοστόλιστη γρηπίδα,
έρχομαι, αγνή παρθένα,
της ιέρειας της αγνής εγώ δουλεύτρα·
(Ευρ., Ιφ. εν Τ. 126-131)