Τα βότανα της Ελένης

Και τότε η Ελένη άλλα στοχάστηκε, του γιου του Κρόνου η κόρη·

κάποιο βοτάνι επήρε κι έριξε μες στο κρασί που επίναν,

ξαρρωστικό του πόνου, ανέχολο, λησμονικό της πίκρας·

μες στο κροντήρι σαν το σύσμιγαν και το 'πινε κανένας,

απ' την αυγή ως το βράδυ θα 'μενε με αδάκρυτα τα μάτια,

ακόμα κι αν τυχόν του πέθαιναν μητέρα και πατέρας,

το γιο του ακόμα για το αδέρφι του μπροστά του εκεί αν σκότωναν

με το χαλκό, και με τα μάτια του τα ίδια θωρούσε εκείνος.

Τέτοιας λογής βοτάνια φύλαγε θαματουργά η Ελένη,

ξαρρωστικά· τα 'χε απ' την Αίγυπτο, της Πολυδάμνας δώρο,

της γυναικός του Θώνα· αρίφνητα φυτρώνει η γης κει πέρα,

μισά ξαρρωστικά, αξεδιάλεχτα, μισά φαρμακωμένα.

Εκεί γιατρός είναι καθένας τους, και τους ανθρώπους όλους

περνούν στην τέχνη αυτή, τι η φύτρα τους απ' τον Παιήονα σέρνει.