Ο Baynham (1995, 9) υποστηρίζει πως ο γραμματισμός δεν θα πρέπει να κατανοείται ως ένα δεδομένο που ανάγεται σε ένα σύνολο διακριτών δεξιοτήτων. Από αυτή την άποψη προκύπτει ότι μια παιδαγωγική γραμματισμού δεν μπορεί να χειρίζεται το αντικείμενό της ως δεδομένο· πρέπει να προβληματιστεί πάνω σε αυτό, αναπτύσσοντας τη διάσταση της κριτικής σκέψης. Συνεχίζει αναφέροντας έναν ορισμό για τον γραμματισμό, όπως διατυπώθηκε από την Επιτροπή της Αυστραλίας για τον Γραμματισμό των Ενηλίκων και ο οποίος επιχειρεί να συμπεριλάβει τόσο λειτουργικά όσο και κριτικά κριτήρια:

Ο γραμματισμός ενέχει την ενοποίηση της ακρόασης, της ομιλίας, της ανάγνωσης, της γραφής και της κριτικής σκέψης· ενσωματώνει τον αριθμητισμό· περιλαμβάνει την πολιτισμική γνώση που επιτρέπει σε έναν ομιλητή, συγγραφέα ή αναγνώστη να αναγνωρίζει και να χρησιμοποιεί την κατάλληλη γλώσσα σε διαφορετικές κοινωνικές περιστάσεις. Για μια τεχνολογικά προηγμένη κοινωνία… στόχος είναι ένας ενεργός γραμματισμός που επιτρέπει στους ανθρώπους να χρησιμοποιούν τη γλώσσα για να αυξάνουν την ικανότητά τους να σκέφτονται, να δημιουργούν και να αμφισβητούν, ώστε να συμμετέχουν αποτελεσματικά στην κοινωνία.

Μετάφραση Νίκος Γεωργίου