H παγκοσμιότητα του γλωσσικού δανεισμού αρκεί για να αποδείξει ότι το φαινόμενο αυτό δεν εμπεριέχει τίποτε καταστροφικό για τη γλώσσα που δανείζεται. Aκόμη και οι γλώσσες που σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή εμφανίζονται ως ιδιαίτερα "ισχυρές", όπως για παράδειγμα η αρχαία ελληνική κατά την ελληνιστική εποχή ή η αγγλική στο σύγχρονο κόσμο, περιέχουν άφθονα δάνεια στοιχεία.

Συνεπώς οι "ολέθριες" συνέπειες από την εισαγωγή δάνειων λέξεων στη γλώσσα απλώς δεν υπάρχουν. Η καταστροφολογία που συχνά αναπτύσσεται σχετικά με το φαινόμενο του γλωσσικού δανεισμού όχι μόνο δεν έχει επιστημονική βάση αλλά στην ουσία αντιβαίνει προς κάθε σοβαρή προσέγγιση του φαινομένου της γλώσσας, καθώς υποστηρίζει ότι η γλώσσα φθείρεται με την εισαγωγή στοιχείων από άλλες γλώσσες. H κατάσταση αυτή είναι ιδιαίτερα έντονη στην Eλλάδα, όπου υποστηρίζεται ότι η νέα ελληνική γλώσσα υφίσταται τις καταστροφικές συνέπειες της αθρόας εισαγωγής δανείων κυρίως από την αγγλική. Mε βάση τέτοιες αρχές έχει κατά καιρούς ζητηθεί όχι μόνο η προφύλαξη της γλώσσας από την εισαγωγή νέων στοιχείων αλλά και ο καθαρισμός της από τα ήδη υπάρχοντα.