[…] ενώ η γραπτή γλώσσα ευνοεί το είδος της αποδέσμευσης που τεκμηριώνεται με τη χρήση παθητικής σύνταξης και ονοματοποιήσεων, η προφορική γλώσσα εμφανίζει μια ποικιλία από εκδηλώσεις δέσμευσης που αναλαμβάνει ο ομιλητής απέναντι στο ακροατήριό του/της. Μεταξύ αυτών των τεκμηρίων δέσμευσης περιλαμβάνονται αναφορές στον ομιλητή, αναφορές στις νοητικές διεργασίες του ομιλητή, τεχνικές για τη ρύθμιση της πληροφοριακής ροής, η χρήση εμφατικών μορίων και η χρήση παραθεμάτων σε ευθύ λόγο […].