Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 2 εγγραφές [1 - 2] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- ζιζάνιο το [zizánio] Ο40 : 1. γενική ονομασία για αυτοφυή και άχρηστα χόρτα που φυτρώνουν ανάμεσα σε άλλα καλλιεργούμενα φυτά (ιδ. σιτηρά) και εμποδίζουν την ανάπτυξή τους: Kαθαρίζω το χωράφι από τα ζιζάνια. ΦΡ σπέρνω / βάζω ζιζάνια (σε κάποιους), δημιουργώ αφορμή για αντιζηλία, φιλονικία, διχόνια κτλ.: Δε θέλω να σπείρω ζιζάνια ανάμεσά σας, νομίζω όμως ότι δεν είναι ειλικρινής μαζί σου. 2. ως χαρακτηρισμός μικρού παιδιού, που μας παρενοχλεί με την άτακτη και ζωηρή συμπεριφορά του· διαβολόπαιδο, σκανδαλιάρικο παιδί.
[λόγ. < ελνστ. ζιζάνιον]
- ζιζανιοκτόνο το [zizanioktóno] Ο39 : γεωργικό φάρμακο που καταστρέφει τα ζιζάνια.
[λόγ. ζιζάνι(ον) -ο- + -κτόνον, ουδ. του -κτόνος]
