Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 4 εγγραφές [1 - 4] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- άρια η [ária] Ο27 : μουσική σύνθεση για μια φωνή (σόλο) με οργανική συνοδεία (κυρ. στην όπερα).
[λόγ. αντδ. < ιταλ. aria < λατ. aera < αρχ. ἀέρα, αιτ. του ἀήρ (δες στο αέρας)]
- αριάνι το [arjáni] Ο44 : 1.(λαϊκότρ.) ξινόγαλο. || γιαούρτι αραιωμένο με νερό. || (επέκτ., κυρ. για υγρά): H σούπα έγινε ~, πολύ αραιή. 2. αραιή διάλυση τσιμέντου.
[τουρκ. ayran -ι με μετάθ. του ημιφ.]
- άριος -α -ο [ários] Ε6 λόγ. θηλ. και αρία : που ανήκει ή που αναφέρεται στους Άριους: Άρια φυλή, οι λαοί που ανήκουν στην ινδοευρωπαϊκή ομοεθνία, και γενικά οι λευκοί λαοί ιδίως του βορρά: Kατέρρευσαν οι θεωρίες για την υπεροχή της αρίας φυλής.
[λόγ. επίθ. < ουσ. Άρι(ος) -ος]
- αρύς -ιά -ύ [arís] Ε7 : (λαϊκότρ.) αραιός.
αριά ΕΠIΡΡ κυρίως στην έκφραση ~ και πού*. [μσν. αρύς < αρχ. ἀρ(αιός) μεταπλ. κατά τα επίθ. σε -ύς: βαρύς]
