Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- αναπόφευκτος -η -ο [anapófefktos] Ε5 : (ιδ. για κτ. κακό) που δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε: Έβλεπε ότι το διαζύγιό τους ήταν πια αναπόφευκτο. || (ως ουσ.) το αναπόφευκτο, ο θάνατος: Όλοι πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα του αναπόφευκτου. α. αναπότρεπτος: H επανάσταση με τις αναπόφευκτες βιαιότητές της. β. αναγκαίος, υποχρεωτικός: Aναπόφευκτο συμπέρασμα / αποτέλεσμα.
αναπόφευκτα ΕΠIΡΡ. [λόγ. αν- (δες α- 1) αποφεύγ(ω) -τος κατά το άφευκτος]
