Λεξικό της κοινής νεοελληνικής
| 1 εγγραφή | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
- υπόσταση η [ipóstasi] Ο33 : 1α.το να υφίσταται, το να υπάρχει κτ.· ύπαρ ξη2: H τουρκοκρατία έθεσε σε κίνδυνο την ~ της φυλής μας. Ο θάνατος εξαφανίζει την υλική ~ του ανθρώπου. Hθική / συναισθηματική / κοινω νική / εθνική ~ του ατόμου. || (θεολ.): Οι τρεις υποστάσεις της θεότητας, Πατήρ, Yιός και Άγιο Πνεύμα. β. Οι σύλλογοι γονέων θα αποκτήσουν τώ ρα νομική ~, νομική οντότητα. 2. η βάση, το δεδομένο επάνω στο οποίο στηρίζεται κτ.: Kατηγορίες / φήμες που έχουν / δεν έχουν ~. Έχουν κάποια ~ αυτές οι πληροφορίες; Aυτές οι φήμες δεν έχουν καμία ~ / στερούνται υποστάσεως.
[λόγ. < ελνστ. ὑπόστα(σις) -ση, αρχ. σημ.: `στήριγμα΄]
