Παράλληλη αναζήτηση

Αναζήτηση για: όνειδος

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]

όνειδος το [óniδos] Ο47 (χωρίς πληθ.) : (λόγ.) ό,τι ντροπιάζει τον άνθρωπο δημόσια και σε μεγάλο βαθμό: Είναι το ~ της οικογένειάς μας, μέλος της οικογένειας που την ντροπιάζει. || κατάσταση που χαρακτηρίζεται από ντροπή: Έζησε μέσα στο ~.
[λόγ. < αρχ. ὄνειδος]

[Λεξικό Κριαρά]

όνειδος το.

1) Επίπληξη, επιτίμηση:
- (Ριμ. Βελ. ρ 916), (Σφρ., Χρον. 124¹²).
2) Περιφρόνηση, ηθική μείωση, προσβολή:
- πρέπει υπό λαϊκών απάντων να τιμούνται (ενν. οι ιερωμένοι), να μην είναι εις όνειδος και να καταφρονούνται (Ιστ. Βλαχ. 1686· 2394).
3) Ταπείνωση, εξευτελισμός:
- (Ριμ. Βελ. ρ 902)·
- ο Χριστός οπού έλαβεν τόσα ονείδη δι’ ημάς τους αναξίους (Καρτάν., Π. Ν. Διαθ. φ. 344^r).
4) (Συνεκδ., προκ. για πρόσωπο) αντικείμενο περιφρόνησης και εξευτελισμού:
- εγεννήθης όνειδος εις πάσαν την Συρίαν (Διγ. Gr. 363· Σπαν. A 216).

[αρχ. ουσ. όνειδος. Η λ. και σημ. λόγ. και ποντ.]

Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα