• 1) Εντελώς, ολοκληρωτικά:
  • (Αχιλλ. (Smith) N 1760), (Θησ. (Foll.) I 114).
• 2) Αποκλειστικά, μόνο:
  • να έχει (ενν. ο βασιλέας) όλον άρχοντες μέσ’ από την Λεχίαν (Βίος Δημ. Μοσχ. 379).
• 3) (Επιτ.) απολύτως, πλήρως:
  • απιλογήθηκε με λόγια όλο φαρμάκι (Ερωτόκρ. Β́ 950· Χρον. Μορ. P 3828)·
  • έκφρ. όλο(ν) πρωτύτερα = κατεξοχήν, πρώτα πρώτα:
    • (Ασσίζ. 407²¹, 198¹⁸).
• 4) (Για να δηλωθεί η διάρκεια πράξης ή κατάστασης) συνεχώς, διαρκώς:
  • να ’λεγες όλον διά την αγάπην (Ερωτοπ. 476).
• 5) (Για να δηλωθεί επανάληψη πράξης ή λόγου) ολοένα, κάθε φορά:
  • όλο αφράτα μας χαρίζει (Πτωχολ. α 801· Αιτωλ., Μύθ. 42¹⁸).
• 6) (Προκ. για έκταση) παντού, σ’ όλη την επιφάνεια ή έκταση:
  • (Διήγ. Αλ. G 267)·
  • ολόγυρον του θώρακος όλον ξιφάρια έχει (Φυσιολ. (Legr.) 361).

[αρχ. επίρρ. όλον. Ο τ. και σήμ.]

• (Μεταφ.) που έχει παραλύσει τελείως (από ψυχική κατάπτωση):
  • Δέξου … από καρδίαν ολόνεκρον γραφήν εμψυχωμένην (Λίβ. Sc. 893).

[<ολο‑ + επίθ. νεκρός]

• Τελείως νηστικός, θεονήστικος:
  • (Φορτουν. Ά 92).

[<ολο‑ + επίθ. νηστικός. Η λ. και σήμ. (ΑΛΝΕ)]

• 1) Διανυκτέρευση, επαγρύπνηση όλη τη νύχτα:
  • οι Μόσχοβοι ολονυκτία 'ποίκαν, οι Λέχοι … εκοιμηθήκαν (Βίος Δημ. Μοσχ. 605).
• 2) Ιερή ακολουθία με έντονα παρακλητικό χαρακτήρα που διαρκεί όλη τη νύχτα, αγρυπνία:
  • ολονυκτίες κάμουσιν όλα τ’ αγιαστήρια (αυτ. 738).

[θηλ. του επιθ. ολονύκτιος ως ουσ. Η λ. και σήμ.]

• 1)
  • α) Μένω άγρυπνος όλη τη νύχτα, ξενυχτώ (εδώ με την πρόθ. εις + αιτιατ.):
    • ολονυκτίζουν … εις το κρασίν (Ναθαναήλ Μπέρτου, Στιχοπλ. I 558)·
  • β) (Προκ. για ερωτική σχέση) περνώ τη νύχτα μου με κάπ.:
    • ολονύχτισα μ’ ένα μου φίλο ομάδι (Κατζ. Β́ 354).
• 2) Περνώ κάπου όλη τη νύχτα, διανυκτερεύω:
  • (Τζάνε, Κρ. πόλ. 251¹⁰).

[<ουσ. ολονυκτία + κατάλ. ‑ίζω. Η λ. στο Βλάχ.]

• Σε όλη τη διάρκεια της νύχτας
  • α) (προκ. για ιερή ακολουθία):
    • έκαμαν εις την Μητρόπολιν … δέησες ολονύκτιον (Συναδ. φ. 85^r)·
  • β) (προκ. για επιφυλακή, επαγρύπνηση):
    • εις το φουσσάτον … ολονυκτίον … να γίνει αγρυπνία, να μην … έλθωσι αιφνίδια οι εχθροί τους (Κορων., Μπούας 26).

[ουδ. του επιθ. ολονύκτιος ως επίρρ. Η λ. σε σχόλ.]

• (Προκ. για ιερή ακολουθία με έντονα παρακλητικό χαρακτήρα) που διαρκεί όλη τη νύχτα:
  • έκαμαν όλ’ οι ιερείς εις τες ενορίες τους ολονύκτιον δέησιν (Συναδ. φ. 54^v)·
  • (προκ. για ατομική προσευχή):
    • εκοπίαζε περισσώς εις την άσκησιν με … προσευχήν και αγρυπνίαν ολονύκτιον (Μαρτύρ. αγ. Νικολ. 163⁷²).

• Το ουδ. ως ουσ. = ολονυκτία:
  • εξυπνούσι διά το ολονύκτιον, πάντες δε αγρυπνούσι (Προσκυν. Ιβ. 535 192).

[<ολο‑ + μτγν. επίθ. νύκτιος. Ουδ. ’ληνύχτιο σήμ. ιδιωμ. Η λ. τον 5. αι. και σήμ.]