Παράλληλη αναζήτηση
| 4 εγγραφές [1 - 4] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- τρίγωνο το [tríγono] Ο40 : 1. (μαθημ.) γεωμετρικό σχήμα που έχει τρεις πλευρές και τρεις γωνίες: Iσόπλευρο / ισοσκελές / σκαληνό ~. Ορθογώνιο / οξυγώνιο / αμβλυγώνιο ~. Σφαιρικό ~, του οποίου οι πλευρές είναι τόξα μιας σφαίρας. Bάση / κορυφή / ύψος τριγώνου. 2. για κτ. που έχει σχή μα τριγώνου. α. όργανο σχεδιαστών. β. ξυλουργικό εργαλείο· γωνία. γ. κρουστό μεταλλικό μουσικό όργανο που αποτελείται από ένα στέλεχος, λυγισμένο σε σχήμα τριγώνου και από ένα ραβδάκι που το χτυπούν στην εσωτερική επιφάνεια του τριγώνου. δ. φωτεινό προειδοποιητικό σήμα που το τοποθετούν μπροστά από σταματημένα οχήματα σε αυτοκινητόδρομο, σε περίπτωση βλάβης. ε. είδος γλυκίσματος από φύλλα και γέμιση κρέμας ή ξηρών καρπών. στ. μικρή πάνα μωρού. ζ. (αστρον.) βόρειο / νότιο ~, όνομα μικρών αστερισμών του βόρειου και του νότιου ημισφαιρίου αντίστοιχα. 3. (μτφ.) Ερωτικό ~, ερωτική σχέση ανάμεσα σε δύο άντρες και μία γυναίκα ή σε δύο γυναίκες και έναν άντρα: Iψενικό* ~.
τριγωνάκι το YΠΟKΟΡ. [αρχ. τρίγωνον (2ζ: λόγ. < ελνστ. σημ.· 3: λόγ. σημδ. γαλλ. triangle)]
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- τριγωνομετρία η [triγonometría] Ο25 : κλάδος των μαθηματικών που διδάσκει πώς μπορούμε να υπολογίσουμε τα άγνωστα στοιχεία ενός τριγώνου, με βάση τα γνωστά.
[λόγ. < νλατ. trigonometria < αρχ. τρίγωνο(ν) + -metria = -μετρία]
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- τριγωνομετρικός -ή -ό [triγonometrikós] Ε1 : που αναφέρεται ή που χρησιμοποιείται στην τριγωνομετρία: Tριγωνομετρικοί αριθμοί, το ημίτονο, το συνημίτονο, η εφαπτομένη, η συνεφαπτομένη, η τέμνουσα και η συντέμνουσα. Tριγωνομετρικοί πίνακες. Tριγωνομετρικές σχέσεις.
[λόγ. < γαλλ. trigonométrique < trigonométr(ie) = τριγωνομετρ(ία) -ique = -ικός]
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- τρίγωνος -η -ο [tríγonos] Ε5 : που έχει τρεις γωνίες· τριγωνικός: Ένα τρίγωνο κομμάτι χαρτιού. Tρίγωνο πανί, στα ιστιοφόρα. || (ως ουσ.) το τρίγωνο*. || (ανατ.) ~ μυς, μυς του προσώπου.
[αρχ. τρίγωνος]
