Παράλληλη αναζήτηση
| 2 εγγραφές [1 - 2] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- στερεύω 1 [sterévo] Ρ5.2α μππ. στερεμένος : 1α. (για πηγή κτλ.) παύω να βγάζω ή να έχω νερό: Στέρεψε η βρύση / το ποτάμι / το πηγάδι. Στερεμένη λίμνη / κοίτη. Στέρεψαν οι πηγές. || (επέκτ.): Στέρεψε η κάνουλα του βαρελιού. Στέρεψαν τα μάτια / τα δάκρυα, όταν κάποιος έχει κλάψει πο λύ. || (για γυναίκα ή για θηλυκό θηλαστικό) δεν έχω πια γάλα. β. κάνω κτ. να στερέψει, να πάψει να βγάζει ή να έχει νερό: H ξηρασία στέρεψε τις πηγές. 2. (μτφ.) παύω να υπάρχω και ιδίως να χαρακτηρίζομαι από έντα ση ή δημιουργικότητα: Στέρεψε η φαντασία / η αγάπη / το θάρρος / η ζωτικότητα / ο νους / η ψυχή κάποιου. Nιώθει να έχει στερέψει ως ποιητής.
[μσν. στερεύω < ελνστ. στειρεύω `είμαι στείρος΄ με τροπή του άτ. [ir > er] ]
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- στερεύω 2, -ομαι Ρ5.2 : (λαϊκότρ., λογοτ.) στερώ.
[στερ(ώ) μεταπλ. -εύω]
