• 1)
  • α) Στραβοκοιτάζω, κοιτάζω κάπ. με κακές προθέσεις, εχθρικά:
    • (Προδρ. IV 528), (Συναξ. γαδ. 17)·
  • β) παραφυλάω, παραμονεύω κάπ.:
    • εμίσαν τον εκείνον και επαράβλεπέν τον να του κακοποιήσει (Ασσίζ. 112⁷).
• 2)
  • α) Περιφρονώ κ.:
    • (Διγ. Z 1932)·
    • να παραβλέψεις το κακόν και το καλόν να ποίσεις (Αλφ. 14⁵²)·
  • β) αδιαφορώ, δεν ασχολούμαι με κάπ.:
    • τους μεν άλλους πάντας παρέβλεπεν (ενν. ο Βαϊμούντος), εγύρευε δε τον δούκα (Κομνηνής Άννας Μετάφρ. 112· Ιστ. Ηπείρ. X¹³)·
  • γ) παραμελώ κάπ., δε φροντίζω γι’ αυτόν:
    • δεν εκάμετε καλά … να παραβλέπετε και να καταφρονείτε την … αδελφήν σας (Ευγ. Γιαννούλη, Επιστ. 183³¹)·
  • δ) αψηφώ, δεν υπολογίζω κάπ. ή κ.:
    • την καύσιν επαρείδασι … και ενδυμένοι τ’ άρματα εις πόλεμον σεβαίναν (Κορων., Μπούας 57· Αλφ. (Μπουμπ.) I 54)·
  •  
    • ε¹) (προκ. για όρκο) αθετώ, παραβαίνω:
      • (Διγ. Άνδρ. 331²³)·
    • ε²) (αμτβ.) παρεκτρέπομαι· παρανομώ:
      • Ενικήθη ουν ο λογισμός μου εις την αμαρτίαν και επαρείδα (Διγ. Άνδρ. 396¹⁷).
• 3) Προστατεύω, φυλάγω, φρουρώ κάπ. ή κ.:
  • το ρήγα επαραβλέπασιν εις έτοια χρεία μεγάλη (Ερωτόκρ. Δ́ 1134· Μορεζίν., Κλίνη Σολομ. 451), (Ερωτόκρ. Δ́ 1973).

[αρχ. παραβλέπω. Η λ. και σήμ.]