• α) Εντελώς, ολότελα, τελείως:
  • άστρα τα μικρούτσικα να σκοτισθούν παντάπαν (Διήγ. παιδ. 574· 157)·
• β) ολοκληρωτικά, ολοσχερώς:
  • (Ναθαναήλ Μπέρτου, Στιχοπλ. I 801)·
  • να τον ξεριζώσετε (ενν. τον Τούρκον) παντάπαν αφ’ τον κόσμον (Ψευδο-Γεωργηλ., Άλ. Κων/π. 452).

[<παντ(ο)‑ + επίρρ. άπαν. Ο τ. αναλογ. με τα επιρρ. σε ‑ς. Η λ. στο Steph.]