• 1)
  • α) Μικρό παιδί:
    • το παιδί εσμίγοτον με τα παιδόπουλα των χριστιανών (Καρτάν., Π. Ν. Διαθ. φ. 313^r)·
  • β) παιδάκι τρυφερής ηλικίας· νήπιο, βρέφος:
    • (Καρτάν., Π. Ν. Διαθ. φ. 35^r)·
    • μικρά παιδόπουλα, βρέφη, γαλακτοφάγα (Ναθαναήλ Μπέρτου, Στιχοπλ. I 365).
• 2) Νεαρός ακόλουθος, υπηρέτης:
  • λαλώ, εξυπνώ παιδόπουλον, στρώνει με το φαρίν μου (Λίβ. P 1760· Παράφρ. Χων. 667)·
  • (προκ. για ευγενή νεαρό ως ακόλουθο):
    • τα κάστρη … να τα έχει παραδώσει του βασιλέως παιδόπουλα (Χρον. Μορ. H 4348).

[<ουσ. παιδίον + κατάλ. ‑πουλον. Ο τ. στο Meursius και σήμ. ιδιωμ. Τ. –λλο σήμ. ποντ., όπου και άλλοι τ. της λ. Η λ. και σήμ.]