• I. Ενεργ.
  • Ά Μτβ.
    • 1) Κάνω κάπ. να υποφέρει, βασανίζω κάπ.:
      • τι την πειράζεις (ενν. τη γυναίκα); δωριανά να την παθιάζεις; (Συναξ. γυν. 1108)·
      • (προκ. για τον έρωτα, τον ερωτικό πόθο):
        • (Κυπρ. ερωτ. 38¹).
    • 2) Υποφέρω, υπομένω κ.:
      • τα κλάματά μου να πατιάσω (Κυπρ. ερωτ. 90¹⁸)·
      • (με συστ. αντικ.):
        • δεν έχει λύπην στά παθιάζω (Κυπρ. ερωτ. 57³).
    • 3) Επιτυγχάνω, κατορθώνω κ. (με σύστ. αντικ.):
      • μπορώ να τα πατιάσω … (Κυπρ. ερωτ. 90¹⁵).
  • Β́ Αμτβ.
    • 1) Υποφέρω, βασανίζομαι, ταλαιπωρούμαι (σωματικά και ψυχικά):
      • ο πολεμάρχος … για την τιμήν παθιάζει (Κυπρ. ερωτ. 60⁴· Συναξ. γυν. 869)·
      • (εδώ από ερωτικό πόθο):
        • παθιάζω και για σεν είμαι καμένος (Κυπρ. ερωτ. 117³⁵).
    • 2) (Μεταφ. προκ. για φήμη) εξασθενώ, φθίνω:
      • (Κυπρ. ερωτ. 94⁷³).
• II. (Μέσ.) υποφέρω, κακοπαθώ· υφίσταμαι σωματικές βλάβες:
  • εφυλακίσαν ούλους τους πραματευτάδες τους Γενουβήσους …· διά να μηδέν αξαργούν οι Γενουβήσοι απού δεν επατσιάστησαν (Μαχ. 320^30‑1).

[<ουσ. πάθος + κατάλ. ‑ιάζω. Ο τ. ‑τ‑ με τροπή του θ σε τ ή σχετ. με το ιταλ. patire. Ο τ. ‑τσ‑ (<πατιάζω με τροπή του τι σε τσι ή σχετ. με τα ιταλ. pazzo και pazziare) και τ. ‑θκια‑ σήμ. κυπρ. Η λ. και σήμ. συν. στη μέσ. φωνή]