• Επικαρπία:
  • να 'χει, ώστε απού να ζει, το ουζουφρούττου του λεγομένου αμπελιού (Βαρούχ. 120¹⁸).

[<ιταλ. usufrutto. Πβ. λ. ουσούσφρουκτος και ουσούφρουκτος τον 6. αι. καθώς και ‑φρουττουαρία σε έγγρ. του 17. αι.]

• Επικαρπωτής:
  • να είναι το πράμα τση ο άνωθέν τση άνδρας ουζουφρουττουάριος έως όλην την ζωήν (Βαρούχ. 826⁷· αυτ. 514⁹).

[<ιταλ. usufruttuario. Τ. ουσουφρουκτάριος και ουσουφρουκτουάριος τον 6. αι.]

• Έχω το δικαίωμα της επικαρπίας:
  • να ουζουφρουττουάρει τσι αυτούς τόπους χρόνους πέντε (Διαθ. 17. αι. 3¹⁰²).

[<ιταλ. usufruttuare. Η λ. σε έγγρ. του 16.-17. αι.]