• 1) Που είναι σκεπασμένος σ’ όλη την επιφάνειά του:
  • 'δάφος … ολοσκέπαστον με της Περσίας πεύκια (Αρσ., Κόπ. διατρ. [1771]).
• 2) (Προκ. για υπόγεια σήραγγα, πέρασμα υπόγειο για την προσπέλαση των τειχών):
  • (Τζάνε, Κρ. πόλ. 479²⁵).
• 3) (Προκ. για πρόσωπο) που έχει εντελώς καλυμμένο το κεφάλι:
  • γραιά … σεμνή και ολοσκέπαστος (Λίβ. P 1895).

[<ολο‑ + επίθ. σκεπαστός]