• 1)
  • α) Εντελώς κόκκινος, κατακόκκινος:
    • σέλα … με φούντας ολοκόκκινας (Αχιλλ. L 812)·
    • κάστρον ολοκόκκινον (Πορτολ. Β 46¹⁰)·
  • β) βαμμένος κόκκινος από αίμα:
    • σπαθί ολοκόκκινον από το τόσον αίμα (Ερωτόκρ. Δ́ 1132).
• 2) (Προκ. για γυναικεία μορφή που ακτινοβολεί σαν φλόγα):
  • (Λίβ. Esc. 485).

[<ολο‑ + επίθ. κόκκινος. Η λ. και σήμ.]