• Ά Μτβ.
  • 1) Συμπληρώνω:
    • Σαράντα εξεπλήρωσαν να σώσουσιν ημέρας (Γεωργηλ., Βελ. Λ 594).
  • 2) Τελειώνω, ολοκληρώνω κ.:
    • μη ξεψυχήσω … πριχού το ξεπληρώσω (ενν. τον λόγον) (Ψευδο-Γεωργηλ., Άλ. Κων/π. 869).
  • 3)
    • α) Εκτελώ, φέρω κ. εις πέρας, πραγματοποιώ:
      • τύχη, ποίσε τό θέλεις … και εξοπλήρωσέ το (Καλλίμ. 1064)·
    • β) φρ. ξεπληρώνω την αγάπη = ολοκληρώνω ερωτική σχέση:
      • (Βέλθ. 1017).
  • 4) Ικανοποιώ, εκπληρώνω:
    • ο Έρως εξεπλέρωσε πάσας των τας ελπίδας (Διγ. Esc. 1066).
  • 5) (Ναυτ.) προσπερνώ πλέοντας και αφήνω πίσω (πβ. ξεπλωρίζω, ξεπορίζω):
    • μίλια κ́ ωσάν εξεπληρώσεις τες Τσιμέρες, ευρίσκεις κορφόπουλον (Πορτολ. Α 27³· Α 46¹³).
  • 6)
    • α) Εξοφλώ (χρέος):
      • να με ξηπλερώσεις τα ρ́ πέρπυρα (Ασσίζ. 314¹⁸)·
    • β) (συνεκδ. με αντικ. πρόσωπο):
      • Εκείνος λέγει ότι τίποτες ουδέν να δώσει, ότι εξηπλέρωσέν τον (Ασσίζ. 328³).
• Β́ (Αμτβ.) πληρώνω οφειλή, εξοφλώ χρέος:
  • ο θρόνος έχει χριος και θεν να ξηπλερώσει (Ιστ. Μαρκ. 442· Χρον. σουλτ. 26³⁵).

[<αόρ. των εκπληρώ ‑ώνω (βλ. ά.). Ο τ. ξηπλε‑ σήμ. κυπρ. Η λ. στο Somav. και σήμ.]