• Τα περίχωρα, οι γύρω περιοχές:
  • Ακούσων γαρ τα εξέχωρα, … κι εκείνοι από την Τσακωνίαν … (Χρον. Μορ. H 2960· Χρον. Τόκκων 566).

[<ξε‑ + ουσ. χώρα ή χώρος. Ο τ. με επίδρ. του επιρρ. έξω· πβ. εξώμερα, εξωχώρι, εξώχωρον, εξωχωρίτης]

• 1)
  • α) Χωριστά:
    • δεν σου λέγει (ενν. ο Θεός) ξέχωρα το ένα και ξέχωρα το άλλο· αμή και τα δύο σου τα ορίζει μαζί (Πηγά, Χρυσοπ. 56 (13)· 57 (14))·
  • β) σε κάπ. απόσταση:
    • Αυταί αι εκκλησίες είναι κολλημένες με τον Άγιον Τάφον, αι δε άλλαι είναι ξέχωρα (Προσκυν. ά 119⁷).
• 2) Επιπλέον:
  • (Παλαμήδ., Βοηβ. 271)·
  • Να δυο τσεκίνια ξέχωρα, κι άμε, πάρε τσι κότες (Κατζ. Ά 353).
• 3) Ιδιαιτέρως, κατεξοχήν, με ιδιαίτερη ένταση:
  • (Λεηλ. Παροικ. 72)·
  • ξέχωρα θέλουν να κριθούν αυτοί οπού ζουρεύουν, Θεού φόβον δεν έχουσιν (Αλφ. 15²⁷· Τζάνε, Κατάν. 466).

[<επίθ. ξέχωρος. Η λ. στο Βλάχ. και σήμ.]