Παράλληλη αναζήτηση

Αναζήτηση για: νύμφη

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]

Nύμφη η [nímfi] Ο30 : 1.στην αρχαία ελληνική μυθολογία, δευτερεύουσα θεότητα που κατοικούσε κοντά σε λίμνες, ποτάμια ή σε βουνά, δάση κτλ. || χαρακτηρισμός όμορφης κοπέλας: Οι νύμφες του Bορρά, νέες από χώρες του βορρά. 2. για ωραία παράλια πόλη· νύφη_1γ: H νύμφη του Θερμαϊ κού, η Θεσσαλονίκη. H νύμφη του Παγασητικού, ο Bόλος.
[λόγ. < αρχ. Νύμφη]

[Λεξικό Κριαρά]

νύμφη η· νύφη· πληθ. νυμφάδες· νυφάδες.

1)
- α) Γυναίκα την ημέρα του γάμου της, νύφη:
  - όντε σα νύφη στολιστείς, σαν παντρεμένη αλλάξεις (Ερωτόκρ. Γ́ 1374)·
- β) γυναίκα που μόλις παντρεύτηκε, νιόπαντρη:
  - (Διγ. Esc. 666), (Ερωφ. Έ 486).
2) Σύζυγος:
- ετούτη η κοπελιά για νύφη τού ταιριάζει (Φορτουν. Δ́ 431).
3) Μνηστή, μελλόνυμφη:
- (Σουμμ., Παστ. φίδ. Β́ [864]), (Ροδολ. Β́ 152).
4) (Θρησκ.) έκφρ. νύμφη Χριστού =
- (α) (προκ. για την Εκκλησία, για να δηλωθεί η συμβολική της ένωση με το Χριστό):
  - (Ροδινός 79)·
- (β) (προκ. για αγίες της χριστιανικής πίστης, για να δηλωθεί η συμβολική τους ένωση με το Χριστό):
  - (Νεκταρ., Ιεροκοσμ. Ιστ. 158).
5) Σύζυγος ή μνηστή γιου:
- (Καρτάν., Π. Ν. Διαθ. φ. 95^v)·
- μήτηρ … έλα … να ιδείς την καλήν μου, την νύμφην σου (Διγ. Άνδρ. 337²⁵).
6) Σύζυγος αδελφού:
- έκανεν παιδί με … την νύμφη του, ήγουν την γυναίκα του αδελφού του (Καρτάν., Π. Ν. Διαθ. φ. 256^r).

Φρ.
1) Γίνομαι νύμφη με κάπ. = παντρεύομαι κάπ.:
- (Σουμμ., Παστ. φίδ. Δ́ [1486]).
2) (Ε)παίρνω (για) νύφην, βλ. επαίρνω 2ε.
3) Λαμβάνω νύμφην = παντρεύομαι (πβ. και λαμβάνω Φρ. 2γ):
- (Βίος Αλ. 2311).
4) Λαμβάνω εις νύμφην, βλ. λαμβάνω Φρ. 10· πβ. και γυνή 2 φρ. (α).

[αρχ. ουσ. νύμφη. Ο τ. στο Meursius και σήμ. Η λ. και σήμ. λόγ. (ΛΚΝ)]

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]

νύμφη ¹ η [nímfi] Ο30 : (λόγ.) νύφη_1α, συνήθ. στις εκκλησιαστικές εκφράσεις Nύμφη ανύμφευτος*. Nύμφη του Xριστού: α. η Εκκλησία. β. μοναχή.
[λόγ. < αρχ. νύμφη]

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]

νύμφη ² η : (ζωολ.) το τελευταίο στάδιο μεταμόρφωσης της κάμπιας· χρυσαλλίδα.
[λόγ. < αρχ. νύμφη]

Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα