• α) Γυναίκα που διαπράττει μοιχεία:
  • (Νομοκριτ. 69)·
• β) (υβριστ.):
  • η μοιχαλίς η γραία μετά μεγάλης μηχανής ενέκρωσεν εκείνον (Καλλίμ. 1788 (χφ μηχανής· έκδ. Pichard μηχανίς, βλ. και ά.)).

• Η λ. ως επίθ. = άπιστη, διεφθαρμένη:
  • την γενεάν αυτήν την μοιχαλίδα και άπιστον (Μορεζίν., Κλίνη Σολομ. 465).

[μτγν. ουσ. μοιχαλίς. Τ. ‑ίδα στο Βλάχ. και σήμ.]