Παράλληλη αναζήτηση

Αναζήτηση για: μεταμελούμαι

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]

μεταμελούμαι [metamelúme] Ρ10.9β : μετανιώνω για ορισμένο κακό που έκανα, αισθάνομαι θλίψη γι΄ αυτό και επιδιώκω να το επανορθώσω· μετανοώ: Ο διαρρήκτης μεταμελήθηκε για την πράξη του και επέστρεψε τα κλοπιμαία στον ιδιοκτήτη. ~ για ό,τι είπα / έκανα.
[λόγ. < αρχ. μεταμελοῦμαι, μεταμέλομαι]

[Λεξικό Κριαρά]

μεταμελούμαι· μεταμέλομαι — μεταμελούμαι· αόρ. εμεταμελέθην· β́ εν. προστ. αορ. μεταμελήθησε.

Ά Αμτβ.
- α) Αλλάζω γνώμη, μετανιώνω:
  - (Ελλην. νόμ. 524⁸), (Χούμνου, Κοσμογ. 2387)·
  - εμεταμελήθην ο Κύριος ιπί το κακό ος εσύντυχεν να κάμει του λαού του (Πεντ. Έξ. XXXII 14)·
- β) αλλάζω διάθεση, διαγωγή απέναντι σε κάπ.:
  - τώρα φονεύομαι απ’ αυτήν … και ουδέν μεταμελείται (Λίβ. Sc. 909· Λόγ. παρηγ. L 690)·
- γ) (προκ. για το Θεό) δείχνω έλεος, σπλαχνίζομαι:
  - να μεταμελεθεί ο Θεός εις εμάς και ου απολεστούμε (Ιων. I 6)·
  - ο Κύριος … ιπί τους σκλάβους του να μεταμεληθεί (Πεντ. Δευτ. XXXII 36)·
- δ) νιώθω μεταμέλεια, θλίψη για τις πράξεις μου, μετανοώ:
  - Ίδε, μεταμελήθησε και τήρησε την κρίσιν (Αλφ. (Μπουμπ.) I⁸⁰).
Β́ (Μτβ.) αλλάζω διάθεση· σπλαχνίζομαι:
- στραφεί και μεταμελεθεί ο Θεός εμάς … και ου απολεστούμε (Ιων. III 9).

[αρχ. μεταμέλομαι - μεταμελέομαι. Η λ. και σήμ.]

Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα