• 1)
  • α) Μεγαλοπρέπεια, λαμπρότητα· (ηθική) ανωτερότητα:
    • Φθόνον και ζήλον φέρνει σε, υιέ, το μεγαλείον (Φλώρ. 1143)·
    • το μεγαλείον αυτεινής (ενν. της παρθενίας) ποίος να μη θαυμάσει (Ιστ. Βλαχ. 1954)·
  • β) (συν. στον πληθ.) μεγάλα, θαυμαστά έργα:
    • τα μεγαλεία … τά γίνονται … παρά Κυρίου (Απολλών. 847).
• 2) Εκδήλωση υπεροχής ή αλαζονείας:
  • φεύγει την αδικίαν, τα μεγαλεία, την έπαρσιν και την κενοδοξίαν (Πένθ. θαν. 355).

[μτγν. ουσ. μεγαλείον, ουδ. του αρχ. επιθ. ‑ος. Ο τ. ‑ο και σήμ.]