Παράλληλη αναζήτηση
| 2 εγγραφές [1 - 2] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- μαγεία η [majía] Ο25 : 1α. σύνολο από μυστικιστικές γνώσεις και ενέργειες με τη βοήθεια των οποίων ο άνθρωπος πιστεύει ότι προκαλεί τη δημιουργία φαινομένων, τα οποία δε συμβιβάζονται με τους φυσικούς νόμους ή την κοινή εμπειρία: Aσχολείται με τη ~. Πιστεύει στη ~. Στις πρωτόγονες κοινωνίες η ~ αντικαθιστά τη θρησκεία. (έκφρ.) μαύρη* ~. ANT λευκή* ~. β. τα μάγια: Xρησιμοποιεί μαγείες και μαγγανείες. ΦΡ ως διά μαγείας, ξαφνικά και με ανεξήγητο τρόπο. 2. (μτφ.) α. η σαγηνευτική επίδραση που ασκεί κτ. ωραίο ή μυστηριώδες και που προκαλεί μεγάλη ευχαρίστηση· γοητεία: H ~ της τέχνης / του ποιητικού λόγου. H ακατανίκητη ~ της ελευθερίας. β. για πράγμα ή γεγονός πολύ εντυπωσιακό ή ευχάριστο: Tο φεγγάρι απόψε είναι ~. Tο ταξίδι / οι διακοπές μας ήταν ~.
[λόγ.: 1: ελνστ. μαγεία, αρχ. σημ.: `θεολογία των Μάγων΄· 2: σημδ. γαλλ. magie (στη νέα σημ.) < ελνστ. μαγεία & σημδ. γαλλ. enchantement]
[Λεξικό Κριαρά]
- μαγεία η· μαγειά.
-
- 1) Μαγεία, μαγική τέχνη:
- δόκιμος εφάνηκα εις της μαγειάς το έργον, να συντυχαίνω δαίμονας (Λίβ. P 1914).
- 2) (Ιδ. στον πληθ.)
- α) ενέργεια με μαγική επίδραση, μάγια:
- με τας μαγείας του εκατόρθωνε πολλά (Χρον. 308)·
- (εν.):
- (Αλεξ. 153)·
- β) κάθε μέσο που χρησιμοποιείται για μαγικό σκοπό:
- ταγίζουν τους … μαγείες (Μαχ. 57423)·
- ήβρεν και μαγείες, καμώματα εις το κατέφλιον της πόρτας του (Συναδ. φ. 36r).
- α) ενέργεια με μαγική επίδραση, μάγια:
[αρχ. ουσ. μαγεία. Ο τ. και σήμ. κυπρ. Η λ. και σήμ.]
- 1) Μαγεία, μαγική τέχνη:
