Παράλληλη αναζήτηση
| 2 εγγραφές [1 - 2] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- μάγος ο [máγos] Ο18 θηλ. μάγισσα η [májisa] Ο27 μόνο στις σημ. 1, 2 : 1α. αυτός που ασχολείται συστηματικά με τη μαγεία στα πλαίσια μιας πρωτόγονης κοινωνίας: Ο ~ της φυλής. ~ γιατρός. || (οικ.) ~ είσαι;, ως καταφατική απάντηση σε ερώτηση ή κρίση που θεωρείται αυτονόητη: Kόπηκες στα Mαθηματικά; -~ είσαι; β. (συνήθ. θηλ.) αυτός που ξέρει και κάνει μάγια: Πήγε σε μια γριά μάγισσα να του λύσει τα μάγια. Kατά το Mεσαίω να οι μάγισσες και οι αιρετικοί θανατώνονταν στην πυρά. ΦΡ κυνήγι μαγισσών, για αναζήτηση ανύπαρκτων ενόχων. 2. (μτφ.) α. αυτός που προσελκύει ή γοητεύει με τις ιδιότητες, ιδίως με την ομορφιά του: Mάγισσα Θεσσαλονίκη. || (επέκτ.) ταχυδακτυλουργός. β. αυτός που είναι πολύ ικανός ή αποτελεσματικός σε κτ., ώστε να προκαλεί το θαυμασμό: Ένας ~ της πολιτικής / της διπλωματίας. Είναι ~ στο βιολί. (έκφρ.) μαθητευόμενος* ~. 3. ιερέας σε ορισμένους ανατολικούς λαούς κατά την αρχαιότητα: Οι ιερείς των Bαβυλωνίων λέγονταν μάγοι. || Οι τρεις Mάγοι, που κατά το Ευαγγέλιο προσκύνησαν το νεογέννητο Xριστό: Οι τρεις Mάγοι με τα δώρα* και ως έκφραση.
[ελνστ. μάγος, αρχ. σημ.: `Πέρσης ιερέας που ερμήνευε τα όνειρα΄· μσν. μάγισσα < μάγ(ος) -ισσα]
[Λεξικό Κριαρά]
- μάγος ο.
-
- 1)
- α) Πέρσης ιερέας και σοφός· εδώ προκ. για τους τρεις Μάγους της Κ. Διαθήκης:
- (Παϊσ., Ιστ. Σινά 2114)·
- β) σοφός που διαβλέπει το μέλλον ως αστρολόγος ή ονειροκρίτης· μάντης:
- (Ροδολ. Έ 597), (Χρον. σουλτ. 7627).
- α) Πέρσης ιερέας και σοφός· εδώ προκ. για τους τρεις Μάγους της Κ. Διαθήκης:
- 2)
- α) Αυτός που κάνει μαγικές πράξεις, μάγος:
- (Ιντ. κρ. θεάτρ. Ά 197), (Βίος Αλ. 41)·
- β) αγύρτης, απατεώνας:
- (Ιστ. Βλαχ. 256).
- α) Αυτός που κάνει μαγικές πράξεις, μάγος:
[αρχ. ουσ. μάγος. Η λ. και σήμ.]
- 1)
