• 1)
  • α) Μεγάλο κερί, λαμπάδα:
    • πιάνουν λαμπάδες και κεριά και της κυράς εφέξαν (Σαχλ., Αφήγ. 762· Πόλ. Τρωάδ. 483), (Δούκ. 119²⁷)·
  • β) (μεταφ.) προκ. για γυναίκα με λαμπερή ομορφιά:
    • Βλέπω μια λαμπάδα χιονάτη (Φαλιέρ., Ιστ. 395)·
  • γ) (μεταφ.) προκ. για γυναίκα με άμεμπτη ηθική:
    • Κυρία μου μεγάλη, λαμπάδα είσαι αναφτή (Γαδ. διήγ. 310).
• 2) Δάδα, πυρσός:
  • απτωμένην λαμπάδα (Λίβ. P 265).
• 3) Πηγή φωτός, φως, λάμψη:
  • Καρδίας μου θεράπαυσιν, του σκότους μου λαμπάδα (Κομν., Διδασκ. Δ 13).
• 4) Όραση· «φως» των ματιών:
  • τον ορισμόν υπόγραψεν (ενν. ο βασιλεύς), λαμβάνει (ενν. ο Βελισάριος) την λαμπάδα (Ριμ. Βελ. ρ 245).

[αρχ. ουσ. λαμπάς. Ο τ. και σήμ.]