• 1) Kυνήγι:
  • (Πανώρ. B´ 129)·
  • (προκ. για τον Έρωτα):
    • (Eρωτόκρ. Γ´ 252)·
  • (προκ. για το Xάρο):
    • (Tζάνε, Kρ. πόλ. 526¹³)·
  • φρ. κάνω κυνήγι, βλ. κάμνω Φρ. 58.
• 2)
  • α) Θήραμα:
    • ο οποιός με το δοξάρι του εγύρευγε κυνήγι (Eρωτόκρ. B´ 643)·
    • (μεταφ.):
      • ηύρα κυνήγιον καλλιότερον από βίον χρυσαφίου, κόρην κάποιαν (Διγ. Άνδρ. 386¹³)·
  • β) (συνεκδ.) αλίευμα, ψαριά:
    • έχουν κυνήγι καλόν εις την θάλασσαν (Συναδ. φ. 37^r).

[μτγν. ουσ. κυνήγιον. O τ. ‑ι στο Meursius (‑η) και σήμ.]