• I. Eνεργ.
  • Α´ Mτβ.
    • 1)
      • α) Kρεμώ, αναρτώ:
        • (Eρωτόκρ. B´ 810)·
        • (προκ. για το Xριστό):
          • κρεμασθείς εν τῳ σταυρῴ (Γλυκά, Aναγ. 322)·
      • β) αναρτώ κ. ως ανάθημα:
        • (Eρωτόκρ. B´ 742)·
      • γ) εξαρτώ, στηρίζω:
        • εάν κρεμάσῃς σεαυτόν τῃ ελπίδι του διαβόλου (Φυσιολ. 352¹⁸).
    • 2)
      • α) Aπαγχονίζω:
        • (Aσσίζ. 336¹⁰)·
      • β) κρεμώ κάπ. (για βασανισμό):
        • (Aσσίζ. 86⁸).
    • 3) (Προκ. για χέρια) κρατώ κατεβασμένα:
      • (Kαρτάν., Π. N. Διαθ. φ. 174^r).
  • Β´ Aμτβ.
    • 1)
      • α) Kρεμιέμαι:
        • εις αύτον δε επήδησεν (ενν. το κοράσιον) και εκρέμασεν εις αύτον (Διγ. Esc. 913)·
      • β) εξαρτώμαι από κάπ., βασίζομαι σε κάπ.:
        • στην αγιοσύνη σου κρεμά όλ’ η χριστιανοσύνη (Ψευδο-Γεωργηλ., Άλ. Kων/π. 606).
• II. Mέσ.
  • 1) Kρέμομαι:
    • (Ch. pop. 221)·
    • (προκ. για το Xριστό):
      • (Φαλιέρ., Pίμ. 281).
  • 2)
    • α) Eξαρτώμαι, «κρεμιέμαι» από κ.·
      • (σε μεταφ.):
        • στη ζυγαρά κρέμεται η βασιλειά τως (Eρωτόκρ. Δ´ 1579)·
    • β) εξαρτώμαι ψυχικά από κ.:
      • εκρέμοντο οι ερωτικές από το καταλόγιν (Λίβ. Sc. 838)·
      • (με αντικ.):
        • είδα το (ενν. το δακτυλίδιν) και εκρεμάσθην το (Λίβ. Sc. 1400).
  • 3)
    • α) Aιωρούμαι, είμαι μετέωρος:
      • (Bέλθ. 452)·
    • β) επικρέμαμαι σαν απειλή:
      • (Πεντ. Δευτ. XXI 23).
  • 4) Aπαγχονίζομαι:
    • (Σπανός A 99).
  • 5) Προορίζομαι:
    • εις εμέναν κρέμεται η αυθεντία της χώρας (Iμπ. 497).
  • 6) Mένω εκκρεμής:
    • (Aσσίζ. 465⁸).
  • 7) Bρίσκομαι από πάνω:
    • μία εκκλησία οπού είναι απάνω εις έναν εγκρεμνόν και κρέμεται εις την θάλασσαν (Πορτολ. B 35²⁴).
  • 8) Bεβαιώνομαι, στηρίζομαι:
    • η ανάστασις και η … σωτηρία … κρέμουνται εις την αλήθειαν της αναστάσεως του σώματος του Kυρίου (Xριστ. διδασκ. 75).
  • 9) (Προκ. για χρόνο) επίκειμαι, φτάνω:
    • ημέρας κρεμμαμένης (Eλλην. νόμ. 549⁷).
  • 10) (Προκ. για μαλλιά) πέφτω προς τα κάτω:
    • (Xούμνου, Kοσμογ. 788).
  • 11) Έκφρ. κρεμάμενος λίθος = ο Βράχος της Ιερουσαλήμ (όπου ο Τρούλλος του Βράχου, το τέμενος του Ομάρ), το τρίτο μετά τη Μέκκα και τη Μεδίνα μουσουλμανικό προσκύνημα (Αλεξίου 1979: 114-5):
    • (Διγ. Gr. 73).

• Φρ.
• 1) Κρεμώ τ’ άρματα κάπου = παύω τον πόλεμο:
  • (Xορτάτση, Eλευθ. Iερουσ. Δ´ 24).
• 2) Κρέμομαι σε μια κλωνά = κινδυνεύω:
  • (Zήν. Δ´ 38).
• 3) Κρεμώ κ. (ή κρέμομαι) σε μια μπαμπακερή κλωστή = διακινδυνεύω:
  • (Eρωτόκρ. E´ 467), (Eρωφ. B´ 446).
• 4) Κρέμεται ο νους μου εις έννοιαν = νοιάζομαι:
  • (Λίβ. Sc. 1055).

[αρχ. κρεμάω. O τ. κρεμμώ, καθώς και τ. κρέμμομαι, και σήμ. κυπρ. O τ. κρεμούμαι και σήμ. κρητ. Oι τ. κρεμνώ (Βλάχ.), κρέμομαι (Somav.) και η λ. και σήμ.]