Παράλληλη αναζήτηση
| 2 εγγραφές [1 - 2] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- κλάνω [kláno] Ρ αόρ. έκλασα, απαρέμφ. κλάσει, μππ. κλασμένος : (προφ., οικ.) 1. αφήνω να βγουν από τον πρωκτό, συνήθ. με θόρυβο, τα αέρια που δημιουργούνται στον εντερικό σωλήνα. ΠAΡ Είπαμε γριά να κλάνεις κι όχι να το παρακάνεις*. || (χυδ.) ΦΡ κλάσε μας!, παράτα μας! τα ΄κλασε, φοβήθηκε και εγκατέλειψε την προσπάθεια. κλάσε μας / θα μας κλάσεις τ΄ αρχίδια, για να δηλώσουμε ότι δεν υπολογίζουμε κπ. που μας απειλεί. 2. (χυδ., μτφ.) περιφρονώ κπ., αδιαφορώ πλήρως γι΄ αυτόν: Είχαμε ραντεβού κι αυτός δεν ήρθε, μας έκλασε. Δε μου δίνει καθόλου σημασία, μ΄ έχει τελείως κλασμένο.
[μσν. κλάνω (στη νέα σημ.) < αρχ. κλάω `σπάζω΄ (“σπάζω αέρα”, σύγκρ. αγγλ. break wind) μεταπλ. με βάση το συνοπτ. θ. κλασ- κατά το σχ.: φτασ- (έφτασα) - φτάνω]
[Λεξικό Κριαρά]
- κλάνω.
-
- 1) Πέρδομαι:
- (Φυσιολ. (Legr.) 450).
- 2) Συμπεριφέρομαι περιφρονητικά, υβριστικά σε κάπ. κλάνοντας:
- Κλάνε μου κιόλας, δάσκαλε, … ετούτο μόνο ελείπουμου από σένα να γροικήσω (Κατζ. Δ´ 223).
[<αρχ. κλάω. Η λ. στο EM, στο Meursius (‑ννειν) και σήμ.]
- 1) Πέρδομαι:
