Παράλληλη αναζήτηση

Αναζήτηση για: καταφθάνω

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]

καταφθάνω [katafθáno] Ρ αόρ. κατέφθασα, απαρέμφ. καταφθάσει & καταφτάνω [kataftáno] Ρ αόρ. κατέφτασα, απαρέμφ. καταφτάσει : φτάνω κάπου την τελευταία στιγμή ή απροειδοποίητα (συχνά για να δηλώσουμε κάποια μάλλον δυσάρεστη άφιξη): Kατέφθασε και αυτός τρέχοντας. Φοβάμαι μήπως μας καταφτάσει οικογενειακώς, για να τον φιλοξενήσουμε.
[λόγ. < ελνστ. καταφθάνω· προσαρμ. στη δημοτ. με ανομ. τρόπου άρθρ. [fθ > ft] (πρβ. και μσν. καταφτάνω `έρχομαι΄)]

[Λεξικό Κριαρά]

καταφθάνω· καταφθάζω· καταφτάνω.

Α´ (Μτβ.) προλαβαίνω, προφθαίνω:
- φοβούμαι μήπως κυνηγήσουν και καταφθάσουν μας (Διγ. Άνδρ. 355⁶).
Β´ (Αμτβ.) φτάνω, έρχομαι:
- (Διγ. Άνδρ. 355¹⁷)·
- (σε μεταφ.):
  - θάνατος … κατέφθασεν … του Διγενή Ακρίτη (Διγ. Esc. 1697· Σουμμ., Παστ. φίδ. Γ´ [928]).

[μτγν. καταφθάνω. Ο τ. ‑φτάνω και η λ. και σήμ.]

Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα