Παράλληλη αναζήτηση
| 2 εγγραφές [1 - 2] | << Πρώτο < Προηγούμενο Επόμενο > Τελευταίο >> |
[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]
- καταναλώνω [katanalóno] -ομαι Ρ1 : ΣYN ξοδεύω. 1α. χρησιμοποιώ ορισμένη ποσότητα ή ορισμένο αριθμό οικονομικών αγαθών για την άμεση ή μακροχρόνια ικανοποίηση των αναγκών μου, με συνέπεια την τελική εξαφάνιση ή αχρήστευση των προϊόντων αυτών ή τη μετατροπή τους σε άλλα αγαθά κατάλληλα για χρήση: Φέτος καταναλώσαμε πολύ λάδι / νερό / ηλεκτρικό ρεύμα. Όλα τα αποθέματα τροφίμων που είχε η αγορά καταναλώθηκαν, αγοράστηκαν για να καταναλωθούν. Tόσο ψωμί δεν μπορεί να καταναλωθεί σε μια μέρα, να φαγωθεί. Θα χρεοκοπήσει το κράτος μας, γιατί καταναλώνουμε περισσότερα από όσα παράγουμε. || ~ θερμίδες. || για χρηματικό ποσό που το δίνω για να προμηθευτώ κτ. ή για να εξασφαλίσω κάποια υπηρεσία· δαπανώ: Tο δάνειο καταναλώθηκε σε άχρηστα έργα. Kατανάλωσε όλη την περιουσία του σε φιλανθρωπικά έργα. Kαταναλώθηκαν τεράστια ποσά σε επιστημονικές έρευνες / για την περίθαλψη των προσφύγων. β. για μηχανισμό που χρησιμοποιεί ένα υλικό για να λειτουργήσει ή για να παραγάγει κτ.: Tα μεγάλα αυτοκίνητα καταναλώνουν πολλή βενζίνη / οι θερμοσίφωνες καταναλώνουν πολύ ρεύμα, καίνε. Tο πλυντήριο καταναλώνει πολύ νερό. Οι βιομηχανίες καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες από πρώτες ύλες. Συσκευή / μηχανή που (δεν) καταναλώνει πολύ, πολλά καύσιμα. 2. (μτφ.) διαθέτω κτ. για την επιτυχία κάποιου σκοπού: Kατανάλωσε ολόκληρη τη ζωή του / τις δυνάμεις του στην υπηρεσία της πατρίδας / των αρρώστων, αφιέρωσε. Kαταναλώθηκε πολύς χρόνος με άσκοπες συζητήσεις.
[λόγ. < αρχ. καταναλίσκω με προσαρμ. στη δημοτ. κατά το μσν. καταναλώνω `καταξοδεύω΄ (< αρχ. καταναλίσκω μεταπλ. κατά το αναλίσκω > αναλώνω)]
[Λεξικό Κριαρά]
- καταναλώνω.
-
- 1)
- α) Δαπανώ, καταξοδεύω:
- ίνα … καταναλώσῃ τον βίον αυτού (Ψευδο-Σφρ. 32030)·
- β) καταστρέφω:
- κατηνάλωσάν το (ενν. το ’μπόριον) (Χρον. Τόκκων 3798)·
- γ) (μεταφ.) εξαφανίζω:
- θυμός … καταναλώνει λογισμούς (Σπαν. (Μαυρ.) P 129).
- α) Δαπανώ, καταξοδεύω:
- 2) Καταβροχθίζω:
- όφις δε πάντας (ενν. τους κύνας) καταναλώσει (Λέοντ., Αίν. (Knös) 1665).
[<αόρ. του καταναλίσκω. Η λ. και σήμ.]
- 1)
